Μέσα μας, υπάρχει πάντα ένα μικρό παιδί! Όσο πιο μικρό ήταν τόσο καλύτερα γνώριζε την αλήθεια, ποιος είναι, τι είναι, από που ήρθε και που πάει! Όσο πιο μικρό τόσο ποιο κοντά στην δημιουργική πηγή, στην πηγή της αγάπης!
Καθώς αυτό το παιδί μεγάλωνε απομακρυνόταν από την πηγή και η δίψα του να ανακαλύψει αυτό που έχανε γινόταν όλο μεγαλύτερη…
Κατά Ιωάννη 4:14
ὃς δι᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.
[μετ.] όποιος όμως πιει από το νερό που θα του δώσω εγώ δε θα διψάσει ποτέ, αλλά το νερό που θα του δώσω θα γίνει μέσα του μια πηγή που θ’ αναβλύζει νερό ζωής αιώνιας.
…και έτσι μεγαλώνοντας το παιδάκι, ξεχνάει από που ήρθε, ξεχνάει ποιος είναι, ξεχνάει τα όνειρα του και την υπόσχεση που του δόθηκε για την δική του γη της επαγγελίας!
Επαγγελία = υπόσχεση ή διαβεβαίωση που δίνει κάποιος
Όσο ήμασταν παιδιά δεν φοβόμασταν αν θα πέσουμε, θέλαμε να γνωρίσουμε τον κόσμο, να γευτούμε το διαφορετικό, ήμασταν περίεργα και θέλαμε ν’ ανακαλύψουμε τα πάντα γύρω μας!
Photo by MI PHAM unspash.com
Κατά Ματθαίον 5:3
μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
[μετ.] «Μακάριοι όσοι νιώθουν τον εαυτό τους φτωχό μπροστά στο Θεό,
γιατί δική τους είναι η βασιλεία του Θεού.
Ψάχνοντας για τα δικαιώματα ενός παιδιού διάβασα ότι:
Η σπουδαιότερη ψυχολογική ανάγκη του παιδιού είναι να αγαπηθεί και να αισθανθεί μέσα σ' αυτή την αγάπη ασφάλεια. Πρέπει να αισθάνεται το παιδί ότι το αγαπούν και το θέλουν γι' αυτό που είναι και όχι για τις πράξεις του. Η αγάπη αποτελεί δικαίωμα του κάθε παιδιού, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν κίνητρο για να καλλιεργήσει τον εαυτό του.
Ο επιστημονικός όρος ψυχολογία είναι σύνθετος και προέρχεται από τις λέξεις "ψυχή" και "λόγος", δηλαδή, "μελέτη της ψυχής. Σαν παιδιά έχουμε την ανάγκη να αγαπηθούμε για αυτό που είμαστε και αυτό έχει ψυχικό αντίκτυπο στην μετέπειτα εξέλιξη της πορείας μας ως ανθρώπινα όντα!
Τα παιδιά γνωρίζουν την γη της δικής τους επαγγελίας, η αγαθότητα τους, η αυθεντικότητα, η μοναδικότητά τους, είναι όμορφο να ενθαρρύνεται και ν’ αναγνωρίζεται ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες τους σε ψυχικό επίπεδο, δηλαδή υπαρξιακό!
Ποια είναι λοιπόν η δική σου γη της επαγγελίας, αυτή που ξέχασες μεγαλώνοντας, αυτή που θα έφερνε πλούτο στην ζωή σου… αυτή που θα σ’ έκανε γαιοκτήμονα στα χωράφια σου…(Η παραβολή για τους εργάτες του αμπελιού, Κατά Ματθαίον 20:1-16).
Κατά Ματθαίο 20:1
«Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει μ’ έναν γαιοκτήμονα, που βγήκε νωρίς το πρωί να προσλάβει εργάτες για το αμπέλι του…
Κείμενο: Μαρία Λαγγαδίτη
Επιμέλεια κειμένου: Άντα Κυριαζή
Πηγη
Comments