Ποιο είναι λοιπόν αυτό το πνεύμα που χρειάζεται να οριοθετήσουμε; Αυτό το έντονο συναίσθημα που μας κυριεύει και γίνεται κινητήριος δύναμη όχι μόνο για καλά και αγαθά έργα, έργα αγάπης και κατανόησης αλλά και για εκείνα του θυμού, της ζήλιας, της κακίας, της ανοησίας κ.ο.κ.
Συνήθως μπερδευόμαστε με τον όρο της ανιδιοτελούς αγάπης και θεωρούμε πως όλα
στην ζωή πρέπει να τ’ ανεχόμαστε χωρίς να οριοθετούμε το πνεύμα που διακατέχει
τον περίγυρο μας.
Ανιδιοτελής:
που δεν έχει ιδιοτέλεια και όφελος, που οι πράξεις του καθορίζονται από ευγενή κίνητρα
και όχι από προσωπικό συμφέρον
Αν ξαναγυρίσουμε στην ορισμό της αγάπης όπως την περιγραφή ο Απόστολος Παύλος στον «Ύμνο της αγάπης» μπορούμε πολύ γρήγορα να προσδιορίσουμε τα όρια που χρειάζεται να βάλουμε στην ζωή μας. Η αγάπη έχει μακροθυμία, αγαθότητα, δεν έχει φθόνο, δεν καυχιέται, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν κοιτά το συμφέρον της, δεν παροξύνεται, δεν συγχαίρει την αδικία και συγχωράει. Οτιδήποτε λοιπόν και οποιοσδήποτε εισέρχεται στην ζωή μας ή μας μιλά με λόγους που δεν ανταποκρίνονται σε όσα η αγάπη αποβλέπει είναι σκόπιμο να το περιορίζουμε από την ζωή μας βγάζοντας του όρια.
Ο Χριστός γνωρίζει το σκοπό της ενανθρώπισης του και βάζει τα όρια του ακόμα και στους αγαπημένους του Αποστόλους!
Κατά Ματθαίον 16: 21-23
21 Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτη ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.
[μετ.] Από τότε άρχισε ο Ιησούς να φανερώνει στους μαθητές του πως πρέπει να πάει στα Ιεροσόλυμα και να πάθει πολλά από τους πρεσβυτέρους και τους αρχιερείς και τους γραμματείς και να θανατωθεί και ν’ αναστηθεί την τρίτη μέρα.
22 καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ λέγων· ἵλεώς σοι, Κύριε·
οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο.
[μετ.] Ο Πέτρος τον πήρε κατά μέρος κι άρχισε να τον μαλώνει και να του λέει:
«Θεός φυλάξοι, Κύριε! Να μη σου συμβεί αυτό!»
23 ὁ δὲ στραφεὶς εἶπε τῷ Πέτρῳ· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.
[μετ.] Τότε ο Ιησούς γύρισε και του είπε: «Φύγε από μπροστά μου, σατανά! Εσύ μου γίνεσαι εμπόδιο, γιατί δε σκέφτεσαι όπως θέλει ο Θεός, αλλά όπως θέλουν οι άνθρωποι»
Photo by Fuu J on Unsplash
Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους και επιθυμεί τη σωτηρία όλων. Ο σεβασμός και η αποδοχή των ορίων που βάζει ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του είναι αμετάβλητο δικαίωμα... η αληθινή αγάπη ξέρει να το αποδέχεται και έτσι ορίζει την προσωπική ελευθερία. Μπορούμε ν’ αγαπάμε οποιοδήποτε θέλουμε και μπορούμε ν’ αγαπάμε και από απόσταση όταν η αξία μας
δεν γίνεται αντιληπτή.
Προς Γαλάτας 5:1
Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε.
[μετ.] Ο Χριστός μάς απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι. Παραμένετε, λοιπόν, σταθεροί στην ελευθερία και μην ξαναμπαίνετε κάτω από ζυγό δουλείας.
Βάζοντας τα όρια μας και αναβαθμίζοντας την προσωπική μας αξία στην ζωή τότε θεραπεύονται οι σχέσεις μας, γίνονται πιο υγιείς. Οι άνθρωποι και οι καταστάσεις που ελκύουμε πλέον στην ζωή μας, αντιπροσωπεύουν τον πραγματικό μας εαυτό σε μεγαλύτερο βαθμό!
Προς Ρωμαίους 8:15
οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας,
ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ.
[μετ.] Γιατί το Πνεύμα που σας έδωσε ο Θεός δεν εμπνέει φόβο για το Θεό ούτε κάνει τους ανθρώπους δούλους, αλλά παιδιά του Θεού. Αυτό το Πνεύμα μάς δίνει το θάρρος να λέμε το Θεό: «Αββά, Πατέρα μου!»
Οι τοξικότητα στις σχέσεις έχει τεράστιες επιπτώσεις όχι μόνο στον τρόπο που
ζούμε και στην καθημερινότητα μας αλλά και στην πνευματική και σωματική μας υγεία!
Πως μπορούμε όμως ν’ ανταποκρινόμαστε σε αυτές τις σχέσεις;
Το να μην απαντάμε ή ν’ απαντάμε προσεχτικά είναι ο πιο γρήγορος-εύκολος τρόπος και μία μορφή συγχώρεσης την παρούσα στιγμή. Ένας άλλος τρόπος είναι να προστατεύουμε την καρδιά μας γιατί δεν αποσκοπούμε στο να βρούμε
κάποια αδυναμία στον άλλον, αλλά γνωρίζουμε την αξία μας όπως μας την
έχει ορίσει ο Θεός!
Α’ Πέτρου 2:23
ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει,
παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως·
[μετ.] Τις λοιδορίες δεν τις ανταπέδιδε, και όταν έπασχε δεν απειλούσε·
εμπιστευόταν στο δίκαιο Κριτή.
Προς Γαλάτας 5:13
Ὑμεῖς γὰρ ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις.
[μετ.] Ο Θεός, λοιπόν, αδερφοί μου, σας κάλεσε για να ζήσετε ελεύθεροι. Μόνο να μη γίνει η ελευθερία αφορμή για αμαρτωλή διαγωγή, αλλά με αγάπη να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο.
Κείμενο: Μαρία Λαγγαδίτη
Επιμέλεια: Άντα Κυριαζή
Πηγή
Comments