Πολλές φορές συμβαίνουν γεγονότα στην ζωή μας, που μας κάνουν να χάνουμε τον δρόμο μας, να χάνουμε την πίστη μας, να αμφισβητούμε την αγάπη του Θεού.
Οι αμαρτίες μας συνήθως είναι αυτές που μας κρατάνε πίσω, είτε αυτές είναι λέξεις, πράξεις ή σκέψεις… μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι μπορεί κάποιος να μας αγαπάει με μια ανυπέρβλητη αγάπη όπως είναι αυτή του Δημιουργού!
Καθημερινά στην ζωή μας συμβαίνουν θαύματα, πολλές φορές όμως
(αν όχι τις περισσότερες) αδυνατούμε να το αντιληφθούμε! Η δύναμη και η αγάπη του Θεού είναι πάντα παραστάτης σε ότι κάνουμε στην ζωή μας και εξομολογήσεις ανθρώπων που την βίωσαν αποτελούν μαρτυρία αυτής της Θείας Αγάπης!
Το προσωπικό θαύμα της Α……!
6 Οκτωβρίου και ώρα 13.07 άκουσα το κλάμα της κόρης μου για πρώτη φορά!
Σε λιγάκι μου ανακοίνωναν ότι θα έπρεπε να την αποχωριστώ γιατί προέκυψε ένα θέμα
«όχι και τόσο ανησυχητικό». Από αυτή την στιγμή ξεκίνησε για μένα μία περίοδος της ζωής μου που πότε δεν θα ξεχάσω!
Τρεις μέρες αργότερα πήρα επιτέλους την κόρη μου αγκαλιά. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Αλλά κράτησε για λίγο… 15 μέρες αργότερα μας ενημέρωναν ότι θα έπρεπε να πάμε στην Αθήνα στο Παίδων γιατί το παιδί έπασχε από δυσλειτουργία στα επινεφρίδια. Οι δεύτερες εξετάσεις όμως έδειξαν ότι το παιδί είχε μια σπάνια νόσο Σ.Υ.Ε. (Συγγενής Υπερπλασία Επινεφριδίων) και έπρεπε άμεσα να ξεκινήσει θεραπεία!
Η φαρμακευτική αγωγή ήταν 2 φάρμακα με κορτιζόνη 4 φορές την ημέρα, εφόρου ζωής.
Photo by Rod Long on Unsplash
Αποφασίσαμε με τον άντρα μου να πάμε και σ’ έναν άλλο γιατρό, *«να βρούμε τον καλύτερο»! Ύστερα από έρευνα και πολύ ψάξιμο βρήκαμε έναν γιατρό με πλούσιο βιογραφικό. Ο Θεός όμως πάντα χρησιμοποιεί τους ανθρώπους για να μας φανερωθεί στην ζωή μας! Τελικά οι νέες εξετάσεις και ο γιατρός, μας επιβεβαίωσε την νόσο και μας έδωσε την θεραπεία που ανάφερα παραπάνω.
Ο πόνος μου με έκοβε στα δύο, όλα στο σπίτι ήταν πλέον κρύα, ψυχρά, το γέλιο και
η χαρά δεν υπήρχε πουθενά, όλα έμοιαζαν φυλακή. Για όλα όσα συνέβαιναν για μένα έφταιγε ένας και αυτή ήταν η Παναγία!
Πόσο ντρέπομαι για όλα όσα της καταλόγισα…
-«Εσύ φταις, τι σου έχω κάνει; Εσύ φταις για όλα;»
Μετά έκλαιγα και ζητούσα συγχώρεση για τα λόγια μου…
-«Συγχώρα με Παναγία μου, συγχώρα με και ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ!» Κάθε μέρα το ίδιο…
Σε ένα μήνα ο γιατρός μας ενημέρωσε ότι έπρεπε να αυξήσουμε τα φάρμακα!
Έδινα στο παιδί τα φάρμακα και κάθε φορά έπαιρνα κι εγώ, χαμένη για χαμένη έλεγα!
Ήμουν εξοργισμένη και πάλι μπροστά στην Παναγία…
-«Τι σου έχω κάνει, γιατί γιατί; Χτύπα εμένα όχι το μωρό… έτσι βοηθάς εσύ τα παιδιά σου;»
και μετα…
-«Συγχώρα με Παναγιά μου, βοήθα όλα τα παιδιά του κόσμου και τελευταίο το δικό μου, μην μου το ξεχάσεις κράτα το στην αγκαλιά σου…»
Έβλεπα το παιδί να κοιτάζει κάτι που εγώ δεν έβλεπα και μου έλεγαν ότι το κάνουν
αυτό τα μωρά! Σε λίγο καιρό οι εξετάσεις φαίνονταν λίγο καλύτερες, ο γιατρός όμως
επέμενε ότι έπρεπε να συνεχίσουμε την ίδια αγωγή.
Πάλι οι κακές σκέψεις τύλιγαν το μυαλό μου και η Παναγία γινόταν αποδέκτης…
Την έβριζα και της έλεγα ότι μου λερώνει το σπίτι και ότι καντήλι δεν θα ξανά άναβα,
«δεν υπάρχεις δεν πιστεύω σε τίποτα» και στο τέλος η οργή μου γινόταν κλάμα και ζητούσα συγχώρεση για όλα όσα είχα πει!
Ένα απόγευμα στο κινητό μου ήρθε ένα μήνυμα ¨Α..… πάρε με ένα τηλέφωνο όταν μπορέσεις¨… αριθμός άγνωστος! Αυτό συνεχίστηκε άλλες 2 φορές. Ένα απόγευμα πήρα την απόφαση να πάρω τηλέφωνο. Το ακουστικό σήκωσε μία κυρία Αλίκη, η οποία μου απεύθυνε το λόγο σαν να με ήξερε!
Α.... έχω ένα μήνυμα για σένα… «Αγαπημένο μου παιδί είμαι η Παναγία…»
Εγώ είχα χάσει το μυαλό μου νόμιζα ότι κάποιος έπαιζε με τον πόνο μου!
«…γιατί με βρίζεις; Σου μιλάω μέσα από το παιδί σου αλλά δεν με ακούς. Ξέρω ότι έχεις πόνο μέσα σου γιατί κι εγώ ακόμα πονάω για το δικό μου! Οι άνθρωποι φεύγουν από κοντά Του και οι πληγές Του αιμορραγούν. Μου ζήτησες να βοηθήσω το παιδί σου τελευταίο και να το κρατήσω στην αγκαλιά μου. Άκουσα δυνατά τα λόγια της ψυχής σου. Άκουσε με!
«...(1)ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι..» (Κατά Ματθαίον 20:16).
Το παιδί σου θα γίνει καλά! Αυτό που βλέπει είναι ο Γιος μου, άγγελοι το ακολουθούν και το θεραπεύουν! Θα αλλάξεις γιατρό επι της γης, ο Γιος μου είναι *γιατρός σώματος και ψυχής. Μόνο την ψυχή σου ακούς! Μόνο μην με βρίζεις, πες το θαύμα σε αυτούς που θέλουν ν ακούσουν... σε συγχωρώ και σε αγαπώ!»
Και έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς ένα γειά! Είχα μείνει στήλη άλατος!
Πως ήξερε τόσα πράγματα; Δεν τόλμησα ποτέ να ξανακαλέσω… μέσα μου κάτι άλλαξε.
Το πίστευα το παιδί μου είναι καλά, το παιδί μου θεραπεύεται! Άρχισα να τραγουδάω, έβαζα μουσική στο σπίτι… έλεγα σε όλους ότι το παιδί είναι καλά και εκείνοι με κοίταζαν σαν να έχω τρελαθεί!
Το μωρό έκανε σπασμούς, μαζευόταν προσπαθούσε κάτι ν’ αποφύγει, τέντωνε τα ποδαράκια του και έκλαιγε, στο τέλος άπλωνε τα χέρια του ψιλά και γελούσε!
Έβλεπα συνέχεια αριθμούς, 11:11, 22:22, 09:09, 13:13 και άλλους πολλούς!
Το πίστευα ότι το μωρό γινόταν καλά…
Ο γιατρός βλέποντας τις εξετάσεις μας έλεγε ότι το παιδί δεν είναι καλά και έπρεπε ν’ αυξήσουμε την δόση! Αφού εμείς επιμέναμε ότι βλέπαμε να πηγαίνει καλύτερα, ο γιατρός μας είπε ότι αν δεν δώσουμε τα φάρμακα μπορεί το παιδί να μην φτάσει 5 μηνών. «Αν δεν σας αρέσει η διάγνωση μου μπορείτε να πάτε αλλού…».
Αυτή ήταν η ευκαιρία μας!! Πολύ γρήγορα αλλάξαμε γιατρό και ο Θεός πάντα φέρνει τους κατάλληλους ανθρώπους την κατάλληλη στιγμή. Ήθελα να βρω τρόπο να μου επιβεβαιώσει κάποιος όσα μου είχε πει η Παναγία, ότι το παιδί μου θεραπευόταν!
Ο νέος γιατρός αφού είδε το ιστορικό και τις εξετάσεις μας είπε ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά η αγωγή που ακολουθούσε το παιδί θα του έκανε κακό. Μας μείωσε τα φάρμακα, κάναμε κάποιες επιπλέον εξετάσεις και γυρίσαμε στο νησί περιμένοντας τα αποτελέσματα!
Λίγες μέρες αργότερα χτυπάει το κινητό. Ο γιατρός στο τηλέφωνο με ρωτούσε ποιον Άγιο έχουμε προστάτη στο νησί και εγώ του είπα τον Άγιο Σπυρίδωνα, να πας μου λέει να του ανάψεις μια λαμπάδα γιατί το θαύμα του το έκανε και το παιδί είναι καλά, δεν χρήζει φαρμακευτικής αγωγής… «σαν γιατρός υπηρετώ την επιστήμη αλλά αυτό ήταν
πέρα από αυτήν».
Το κορίτσι μας είναι 8 ετών (Νοεμβριος 2023) και χαίρει άκρας υγείας… είμαι ευγνώμων για όλα όσα έζησα και για το μάθημα που πήρα! Δοξάζω την Παναγία και την ευχαριστώ…
Κατα Ματθαίον 19:30
Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
[μετ.] Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι».
1 Οι πρώτοι στηρίζονται στον εαυτό τους και στα έργα τους ενώ οι τελευταίοι στην δύναμη του Θεού και την χάρη του. Ο Θεός όμως ορίζει τον μισθό του καθ’ ενός βασισμένος στα δικά του κριτήρια τα οποία δεν είναι ανθρώπινα και επιφανειακά.
Ευχαριστούμε πολύ την Α....για την μαρτυρία της!
Καταφραφή μαρτυρίας: Μαρία Λαγγαδίτη
Επιμέλεια κειμένου: Άντα Κυριαζή
Comments